رهبر حزب کارگر انگلستان، در خصوص روچیلدها(ثروتمند ترین یهودیان عصر مدرن) می‌گوید:
«این دار و دسته‌ی زالوصفت در خلال قرن حاضر علت شرارت و بدبختی‌های بی‌شماری در اروپا بوده‌اند و ثروت هنگفت آنان عمدتاً از طریق به راه‌انداختن جنگ بین کشورها روی هم تلنبار شده است؛ کشورهایی که هرگز نباید با یکدیگر درگیری پیدا می‌کردند.
هر وقت مشکلی در اروپا هست، هرجا شایعه‌ی بروز جنگ پخش میشود و ذهن افراد با ترس ناشی از تغییر و مصیبت آکنده می‌گردد، شک نکنید که یک روچیلد دماغ عقابی در جایی در نزدیکی منطقه‌ی آشوب‌زده در حال دست‌اندازی است.»
اظهارنظرهایی از این دست، روچیلدها را نگران می‌کند بنابراین در اواخر قرن هجدهم، بنگاه خبری رویترز (Reuters) را خریداری می‌کنند تا بتوانند کنترل رسانه‌های گروهی را به دست بگیرند.
دیوید سارنوف (David Sarnoff) یهودی، اولین شبکه‌ی زنجیره‌ای رادیو ایالات متحده را به‌عنوان سرویسی از سوی شرکت رادیو آمریکا (RCA) عرضه می‌نماید.
سارنوف در ادامه به شدت در فرآیند توسعه‌ی تلویزیون رنگی و ایجاد شبکه‌ی ان بی سی (NBC) به‌عنوان یکی از سه شبکه‌ی بزرگ تلویزیونی دخالت دارد.
ویلیام اس پیلی (William s. paley) یهودی، شبکه‌ی رادیویی سی بی اس (CBS) را تأسیس می‌کند و در آینده این شبکه را به امپراتوری تلویزیونی، با ثروتی چند میلیاردی تبدیل می‌نماید.
لئونارد گولدنسن (Leonard Goldenson) یهودی، شبکه‌ی تلویزیونی ای بی سی (ABC) را تأسیس می‌کند. او در مقام ریاست، ناظر موفقیت این شبکه است.
در دهم اکتبر، اسپیرو آگنو (Spiro Agnew)، معاون رئیس جمهور آمریکا استعفا می‌کند. او در رسانه‌ها به رشوه‌خواری متهم میشود، اما دلیل اصلی برکناری او، شناخت و نفرتش از مافیای یهودی کمونیستی است که ایالات متحده را تحت سلطه‌ی خود گرفته است. این مسئله از سخنرانی او آشکار میشود:
«یهودیان، رسانه‌های ملی اثرگذار را تحت مالکیت و اداره‌ی خود دارند و با کمک گروهی دیگر از یهودیان بانفوذ، خط‌مشی فاجعه‌آمیزی را از سوی ایالات متحده در خاورمیانه به اجرا گذاشته‌اند. تمام شما باید ت‌گذاران و صاحبان واقعی این نوع خط مشی را تحت بررسی قرار دهید؛ آن‌گاه درمی‌یابید که درصد بیش‌تری از یهودیان نسبت به جمعیتی که در این کشور دارند، در این حوزه دخیل هستند. آنان با رسانه‌های ملی اثرگذار، برنامه‌های خود را پیش می‌برند.
منظور من خبرگزاری‌‌ها و مؤسسات فعال در امر نظرسنجی از افکار عمومی است؛ از قبیل نشریات تایمز، نیوزویک، نیویورک تایمز، واشینگتن پست و اینترنشنال هرالد تریبون (International Herald Tribune). به طور مثال، آقای ویلیام پیلی، مرد شماره‌ی یک شبکه‌ی سی بی اس، یهودی است. آقای جولیان گودمن (Julian Goodman) که اداره‌ی ان بی سی را در دست دارد و لئونارد گولدنسن (Leonard Goldenson) در ای بی سی، زمامدار امور است. خانم کاترین گراهام (Katherine Graham) مالک واشینگتن پست و آقای سابرگر (Sulzberger) مالک نیویورک تایمز است. همه‌ی این افراد یهودی هستند!
شما به همین ترتیب این خط سیر را دنبال کنید … نه فقط مالکیت، بلکه اگر مدیریت اخبار و انتشار مصلحتی اخبار و انتشار مصلحتی اخبار را در این خط سیر مورد توجه قرار دهید، در می‌یابید که آنان در حال حاضر از طریق ستیزه‌جویی و خلاقیتشان رسانه‌های خبری را تحت کنترل خود دارند. هم‌اکنون آنان نه تنها در رسانه‌های گروهی، بلکه در جوامع دانشگاهی، مراکز مالی و مؤسساتی که با عموم مردم به طور مشهود و اثرگذار سروکار دارند، به طور فزاینده‌ای حق اظهارنظر دارند.
به نظر من ت ما در خاورمیانه فاجعه‌آمیز است؛ چرا که منصفانه نیست. من جز نفوذ این لابی صهیونیست، دلیل دیگری نمی‌بینم که چرا حدود نیمی از کمک‌های خارجی این کشور به سمت اسرائیل روانه میشود. من تصور می‌کنم قدرت رسانه‌های خبری در دست یهودیان است … این جریان مشروط به کنترل رأی‌دهندگان نیست، بلکه تنها دستخوش هوا و هوس سرکردگان خود است.»
درباره این سایت