آیا آیات اولیه سوره فتح بر گناه کار بودن پیامبر اکرم(ص) دلالت دارد؟

آیات 1و 2 سوره ی فتح را با ترجمه اش بررسی میکنیم:

«إِنّا فَتَحنا لَکَ فَتحًا مُبینًا»
ما برای تو پیروزیِ نمایانی پیش آوردیم؛

«لِیَغفِرَ لَکَ اللَّهُ ما تَقَدَّمَ مِن ذَنبِکَ وَما تَأَخَّرَ وَیُتِمَّ نِعمَتَهُ عَلَیکَ وَیَهدِیَکَ صِراطًا مُستَقیمًا»
تا خداوند، گناهان قبل و بعد تو را بپوشاند و نعمتش را بر تو تمام کند و تو را به راهی راست هدایت کند؛

همانگونه که میبینید الله تعالی پیروزی در یک جنگ یا یک جریان اجتماعی را مقدمه بخشش قرار داده است، در صورتی که یک پیروزی جنگی ربطی به آمرزش گناه ندارد. مفسران گفته اند: این پیروزی، صلح حدیبیه بود که منتهی بفتح مکه شد و همه اعتراضات، شبهه ها و تهمت هایی که مشرکان به پیامبر اکرم نسبت میدادند را از بین برد و گویی همه گناهانی که در نظر مردم وجود داشت، بخشیده شد.

معنای لغوی ذنب عبارت است از هر عملی که آثار شوم داشته باشد، و معنای لغوی مغفرت هم پوشاندن هر چیز است. مغفرت خدا نسبت به گناهان آن جناب عبارت است از پوشاندن آنها و ابطال عقوبت‌هایی که به دنبال دارد، و آن به این بود که شوکت و قدرت قریش را از آنان گرفت.

قیام رسول خدا(ص) به دعوت مردم و نهضتش علیه کفر و وثنیت، از قبل از هجرت و ادامه‌اش تا بعد از آن، و جنگهایی که بعد از هجرت با کفار مشرک به راه انداخت، عملی بود دارای آثار شوم، و مصداقی بود برای کلمه ذنب و خلاصه عملی بود حادثه آفرین و مساله ساز.

و معلوم است که کفار قریش مادام که عظمت و نیروی خود را محفوظ داشتند هرگز او را مشمول مغفرت خود قرار نمی‌دادند، یعنی از ایجاد دردسر برای آن جناب کوتاهی نمی‌کردند و هرگز زوال ملیت و انهدام سنت و طریقه خود را، و نیز خون‌هایی که از بزرگان ایشان ریخته شده، از یاد نمی‌بردند. و تا از راه انتقام و محو اسم و رسم پیامبر کینه‌های درونی خود را تسکین نمی‌ دادند، دست بردار نبودند.

اما الله سبحان با فتح مکه و یا فتح حدیبیه که آن نیز منتهی به فتح مکه شد، شوکت و نیروی قریش را از آنان گرفت، و در نتیجه گناهانی که رسول خدا (ص) در نظر مشرکین داشت پوشانید، و آن جناب را از شر قریش ایمنی داد.

پس مقصود از ذنب، تنها معنای لغوی آن یعنی «نتیجه عمل» درنظر است. بنابراین؛ عمل پیامبر(ص) یعنی «دعوت ایشان به توحید و اسلام»، آن همه تهمت و دشمنی ببار آورده بود که با فتح مکه و رفتارِ کریمانه ایشان در آن هنگام، همه برطرف شد و در نتیجه: گناهانِ اتهام شده به ایشان، پوشیده و بخشیده شد.